Marco Egidio Allegri
Marco Egidio Allegri (Flamelicus)
Kυρίαρχος Μεγάλος Γενικός Ιεροφάντης. 1945-1949
O Marco Egidio Allegri υπήρξε μία πολύ σημαντική φυσιογνωμία του Τεκτονισμού, αλλά και του Μαρτινισμού. Το 1914 μυήθηκε στο Μαρτινισμό. Το 1919, εισήλθε στο Ύπατο Συμβούλιο του Μαρτινιστικού Τάγματος. Το 1929, ήδη Τέκτων, φυλακίσθηκε με την κατηγορία της Τεκτονικής προπαγάνδας. (Ο Τεκτονισμός εκείνη την εποχή ήταν εκτός νόμου). Το 1945 ανακηρύχθηκε Μεγάλος Διδάσκαλος του Μαρτινιστικού Τάγματος. Διετέλεσε Μέλος της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας στην οποία έφτασε στο 33ο βαθμό του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου.
I
Το 1924 συμμετείχε ενεργά στην απόφαση με την οποία το Μαρτινιστικό Τάγμα διαχωρίσθηκε επίσημα από το Μαρτινισμό του Jean Bricaud, ο οποίος είχε παραβιάσει τις διακηρύξεις αρχών που καθορίσθηκαν στο Παρίσι το 1887 από το πρώτο Κυρίαρχο Μεγάλο Συμβούλιο του Μαρτινιστικού Τάγματος που συγκροτήθηκε από τον Papus (Gérard Encausse) και άλλες σημαντικές προσωπικότητες. (Ο Jean Bricaud είχε αλλοιώσει τα Τυπικά, είχε ορίσει υποχρεωτική την Τεκτονική ιδιότητα στους Μαρτινιστές και είχε ανακηρύξει το Γνωστικισμό επίσημη εκκλησία του Μαρτινισμού, παραβιάζοντας τις αρχές του Μαρτινισμού). Το 1923 κατέστη Υπάτη Δύναμη του Τύπου Μισραΐμ της Βενετίας, καθώς και Μέγας Συντηρητής ad vitam (ισόβιος) του Τύπου Μέμφις του Παλέρμο.
Στις 16 Μαΐου του 1945, o Marco Egidio Allegri, επανασχημάτισε στη Βενετία το Κυρίαρχο Γενικό Συμβούλιο του 90ου και τελευταίου βαθμού του Τύπου του Μισραΐμ, και την επόμενη ημέρα τον ένωνε με το Μυστικό Ναό των Πριγκήπων Πατριαρχών της Μέμφιδας επωμιζόμενο έτσι προσωρινά τις ισχείς του Κυρίαρχου Θυσιαστηρίου για την Ιταλία για τους Ενωμένους Τύπους Μισραΐμ και Μέμφις (Παγκόσμιο Υπατο Συμβούλιο). Στις 18 Μαΐου, δημιούργησε στο διηνεκές, στην Ανατολή της Βενετίας, τη Μητέρα και Αρχουσα Στοά «Ο σ ι ρ ι ς», (Παγκόσμια Μεγάλη Στοά) και ονόμασε τους Αξιωματικούς, απονέμοντάς τους, «στο διηνεκές, το δικαίωμα, το καθήκον και την ισχύ όλων των παραδοχών των Μαθητών, των Εταίρων και των Διδασκάλων σύμφωνα με το Σύνταγμα του Τάγματός μας και του Ελευθεροτεκτονισμού».
Ακολούθησε η δημιουργία όλων των Ανώτερων Δωμάτων, και έτσι το Κυρίαρχο Μεγάλο Θυσιαστήριο της Αδριατικής (Υπατο Συμβούλιο και Ανώτατο Διοικητικό όργανο του Τύπου) είχε έτσι δημιουργήσει τα απαραίτητα Τεκτονικά Σώματα για την πλήρη λειτουργία του Τύπου, του οποίου το Σύνταγμα και οι Κανονισμοί είχαν εκ νέου επεξεργασθεί σε μία συνεδρίαση του Μεγάλου Λειτουργικού Κολεγίου του Τάγματος και του Τύπου. Είχε προηγηθεί μεγάλη προσπάθεια από μέρους του για την απόπειρα συγχώνευσης των Ιταλικών Τεκτονικών δυνάμεων, απόπειρα η οποία απέτυχε. Ταξίδεψε σε Αφρική και Περσία και κάτω από τον Ισημερινό για να μεταδώσει τις ιδέες του Εσωτερισμού.
Διετέλεσε ο πρώτος Kυρίαρχος Μεγάλος Γενικός Ιεροφάντης, Κυρίαρχος Μεγάλος Διδάσκαλος, και με διαθήκη του κληροδότησε το 1949 τη Μεγάλη Ιεροφανεία στον Ottavio Ulderico Zasio, από τον οποίο κατόπιν κληροδοτήθηκε το 1966 στον Gastone Ventura και από τον οποίο κληροδοτήθηκε το 1981 στον Sebastiano Caracciolo.
Έγραψε το: «Εισαγωγή στο Τεκτονικό μυστικό».
