Scale of Venice - History

Συνεχίζοντας με την ιστορία του Τύπου του Μισραΐμ, από την άλλη πλευρά, έχουμε πιο ασφαλή στοιχεία που ξεκινούν από την αναβίωση του βενετσιάνικου κλάδου του Τύπου Μισραΐμ το έτος 1801 από την προσωπικότητα που είναι γνωστή με το μυητικό όνομα Φιλαλήθης Αβραάμ, κάτω από το οποίο ίσως κρύβεται το ιστορικό πρόσωπο του βαρόνου Τασόνι της Μόντενα, του οποίου το όνομα “Αβραάμ ο φίλος της αλήθειας”, υποδηλώνει σαφώς αφενός τη σύνδεση με τους “Φιλαληθείς” τέκτονες του Αρχέγονου Τύπου της Ναρμπόν, οι οποίοι ήταν γνωστοί για το τεράστιο εσωτερικό τους αρχείο, και από την άλλη την αναφορά στην αρχική ενότητα των θρησκειών υπό τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος και ιδιαίτερα με την μορφή του εβραϊκού εσωτερισμού, της Καμπάλα, η οποία εσωτεριστικά μπορεί να έχει κοινή ρίζα προέλευσης στον αιγυπτιακό εκπορευτικό ενοθεϊσμό της βασιλείας του Ακενατόν, που συνδέεται με τον μονοθεϊσμό του Μωυσή και το δόγμα των 10 εντολών ή αρχών, των 10 Sephiroth του Δέντρου της Ζωής.

Ορισμένοι ιστορικοί του Τεκτονισμού παρέχουν κάποια ιστορικά ίχνη του Τύπου Mizraïm. Στο βιβλίο του Claude Antoine Thory Histoire de la Franc-maçonnerie et de la Grande Loge d'Écosse του 1813 βρίσκουμε: “Το 1815 ήταν πολύ διαδεδομένη στη Βενετία και στα Επτάνησα, πριν από τη Γαλλική Επανάσταση του 1789. Υπήρχαν πολλά Κεφάλαια στο Αμπρούτσο και την Απουλία”, ενώ ο Jacques Philippe Levesque, 1821 Ο Jacques Philippe Levesque στο έργο του Aperçu général et historique des principales sectes maçonniques του 1821, αναφέρει: “Εδώ και πέντε ή έξι χρόνια αυτός ο Τύπος έχει καθιερωθεί στο Παρίσι. Έρχεται από τη νότια Ιταλία και έχει κάποια απήχηση στα Επτάνησα και στις ακτές της Αδριατικής Θάλασσας. Γεννήθηκε στην Αίγυπτο”.

Ο Τύπος του Misraïm φαίνεται λοιπόν να διαδόθηκε σε όλη την Ιταλία, στο Μιλάνο, τη Γένοβα και τη Νάπολη, ιδιαίτερα στους Ροδόσταυρους κύκλους και στη συνέχεια στη Γαλλία, παρά το γεγονός ότι, μετά τη Γαλλική Επανάσταση, προτιμήθηκαν τεκτονικές τελετές που είχαν λιγότερη σχέση με την παράδοση των Αρχαίων Μυστηρίων της Μεσογείου. Ο Marc Bédarride (Caivillon, 1776 - 1846) στο έργο του L'Ordre Maconique de Misraïm, που εκδόθηκε το 1845 στο Παρίσι, αναφέρει ότι το 1782, το ίδιο έτος κατά το οποίο Ο Τύπος του Misraïm έφθασε στη Βενετία, ο πατέρας Gad Bédarride δέχτηκε επίσκεψη από έναν Αιγύπτιο δάσκαλο, τον Ανανία τον Σοφό, ο οποίος λέγεται ότι του μετέφερε τεκτονικές μυήσεις από την Αίγυπτο. Το βέβαιο είναι ότι οι Joseph, Michel και Marc Bédarride, από σεφαραδίτικη εβραϊκή οικογένεια, ήταν αυτοί που έφεραν τον Τύπο στη Γαλλία το 1813, ιδρύοντας τη στοά Arc en Ciel στο Παρίσι το 1815, αφού είχαν μυηθεί στο Μιλάνο και πιθανώς και στη Νάπολη. Στην πραγματικότητα, ήδη από το 1804 Ο Τύπος Misraïm ήταν παρών στη Λομβαρδία, σε τέτοιο βαθμό που το 1805 ο Lechangeur ίδρυσε το Ανώτατο Συμβούλιο του Τύπου στο Μιλάνο, με τις 90 βαθμίδες του. Από την ώθηση των αδελφών Bédarride, στη συνέχεια ιδρύθηκαν στοές στην Ελβετία, στο Βέλγιο, ακόμη και στην Ιρλανδία. Στη Γαλλία, ο Τύπος του Μιzραϊμ επιβίωσε μέχρι το 1902 και στη συνέχεια έπεσε οριστικά σε ύπνο, επιβιώνοντας για κάποιο χρονικό διάστημα αντ' αυτού στο Βέλγιο, σε τέτοιο βαθμό ώστε στις Βρυξέλλες το 1819 ρυθμίστηκε η «Ανώτατη Τεγολατούρα Κλίμακα της Νάπολης” ή η Arcana Arcanorum.

Η εκδοχή του τελετουργικού από τους Αδελφούς Bédarride, ωστόσο, φαίνεται να διαφέρει από την αρχική ιταλική: ο Jean Mallinger αναφέρει ότι το τελετουργικό Misraïm εφαρμόστηκε στην Ιταλία ήδη πριν από το 1789, έχοντας δύο διαφορετικές μορφές των Τύπων των τελευταίων βαθμών: “Μια πρώτη τελετουργική μορφή αποτελείτο από ένα φιλοσοφικό-καβαλιστικό καθεστώς, που εφαρμόστηκε και διαδόθηκε από τους Αδελφούς Bédarride- μια δεύτερη μορφή αποτελείτο από ένα αιγυπτιακό-ελληνικό φιλοσοφικό καθεστώς, γνωστό ως Κλίμακα της Νάπολης, συμπυκνωμένο στους τελευταίους βαθμούς του ίδιου τελετουργικού”. Υποδεικνύοντας ότι ίσως οι Αδελφοί Bédarride είτε δεν είχαν λάβει ολόκληρη την πυραμίδα του Τύπου είτε είχαν αντικαταστήσει τα Arcana Arcanorum με τη δική τους καμπαλιστική εκδοχή. Επίσης, στο βιβλίο του Marc Bedarride, αναφέρει ότι Ο Τύπος Misraïm πηγαίνει πίσω στη μυητική της αλυσίδα μέχρι τον Αδάμ, τον πρώτο Τέκτονα εκείνος που είχε λάβει την Παράδοση, δηλαδή την Καμπάλα, απευθείας από τα χέρια του Αρχαγγέλου Ραζιέλ για να μπορέσει η ανθρωπότητα να επιστρέψει μια μέρα στον επίγειο Παράδεισο, ένα θέμα αγαπητό στον αιγυπτιακό τεκτονισμό του Καλιόστρο.

Ο Τύπος του Μισραϊμ έπρεπε να διακόψει το 1817, λόγω των ταραχών που προκάλεσαν οι Καρμπονιάροι. Τόσο τα τεκτονικά τάγματα μετεπαναστατικής, ορθολογιστικής έμπνευσης όσο και οι αυστριακές κυβερνήσεις δεν είδαν με καλό μάτι την ανεξαρτησία του Τύπου του Mizraïm και τον καταδίωξαν τόσο στο Βένετο όσο και στη Λομβαρδία. Για τους ίδιους λόγους, αντιτάχθηκε αργότερα στον φασισμό.

Στην πραγματικότητα, ο Τύπος του Μιzραϊμ είχε πάντα μια μοναρχική, αποκρυφιστική και θεουργική κλίση, με επίκεντρο την έννοια της Ιεροφανίας (επίσης χαρακτηριστικό της ιεροτελεστίας του Μέμφις, αν και με πιο ιπποτικές προεκτάσεις), δηλαδή το γεγονός ότι η κορυφή της πυραμίδας του Τύπου ήταν μοναδική, επιφορτισμένη ad vitam και φύλακας της κλείδας ερμηνείας ολόκληρου του Τύπου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Μέγας Διδάσκαλος του Mizraïm ενσαρκώνει τον ίδιο τον Τύπο στο πρόσωπό του.

Αυτό το χαρακτηριστικό του εσωτεριστικού συστήματός του το καθιστούσε εξίσου ενδιαφέρον στα μάτια των πιο διαδεδομένων τεκτονικών ταγμάτων, καθώς ήταν δύσκολο να ενσωματωθεί και να διαχειριστεί στο πλαίσιο μιας συλλογής τελετών, ιδίως σε τεκτονικά τάγματα υλιστικής έμπνευσης, αν όχι ευθέως αθεϊστικά, τα οποία θα αναγκάζονταν να διαστρεβλώσουν το ίδιο το πνεύμα του Mizraïm. Ο Τύπος του Misraïm είναι στην πραγματικότητα εντελώς αυτόνομος, αφού μπορεί να ξεκινήσει από τις Κυανές Στοές, και επομένως δεν έχει καμία λύση συνέχειας μεταξύ αυτού που αποκαλείται τάγμα και τύπος, όντας μια εσωτερική συνέχεια από τον 1ο βαθμό του Μαθητευόμενου έως τον 90ο του Ύψιστου Πατριάρχη των Μάγων.

Η πυραμίδα των βαθμών του τελετουργικού αποτελείται από τέσσερις σειρές των 90 βαθμών, οι οποίες στο σύνολό τους είχαν σκοπό να συγκεντρώσουν όλους (ή σχεδόν όλους) τους τεκτονικούς βαθμούς των καθεστώτων των Υψηλών Βαθμών που προέρχονται από άλλους Τύπους, τεκτονικούς, ιπποτικούς, ιλλουμινιστικούς και ροδοσταυρικούς, σε ένα ενιαίο συνεκτικό, οικουμενικό σύστημα, μια σύνθεση όλων των προηγούμενων τεκτονικών τύπων, ένας “Τύπος των Τύπων” για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς.

Οι 4 σειρές βαθμών εισάγουν τον μυημένο του Μιζραϊμ σε μια επιγενόμενη σειρά εσωτερικών γνώσεων, οι οποίες σταδιακά γίνονται πιο λειτουργικές:

• Συμβολική σειρά: 1ος έως 33ος βαθμός,

• Φιλοσοφική σειρά: 34ος έως 66ος βαθμός,

• Μυστική σειρά: 67ος έως 77ος βαθμός,

• Καβαλιστική σειρά: 78ος έως 90ος βαθμός.

Οι τέσσερις τελευταίοι βαθμοί του Τύπου, από τις 87° έως τις 90°, καταλήγουν στα Arcana Arcanorum ή Κλίμακα της Νεαπόλεως.

Το 1856, ο Τύπος Mizraïm απορροφήθηκε από τον Τύπο του Memphis στη Γαλλία, ωστόσο μέχρι το 1870 αρκετές αυτόνομες στοές συνέχισαν το τελετουργικό τους έργο. Σύμφωνα με ορισμένες ερμηνείες, το 1881 όταν ο Giuseppe Garibaldi (Νίκαια, 4 Ιουλίου 1807 - Caprera, Αρχιπέλαγος La Maddalena, 1882), που διορίστηκε Μεγάλος Διδάσκαλος του Mizraïm Rite το 1860, εξελέγη επίσης Μεγάλος Γενικός Ιεροφάντης του Memphis Rite το 1881 και βρέθηκε σε θέση να ενώσει το Misraïm και το Memphis Rite σε έναν ενιαίο Tύπο, τουλάχιστον στα χαρτιά, αν και αυτό αμφισβητείται από ορισμένους ιστορικούς.

Ωστόσο, ο βενετσιάνικος κλάδος θα αφυπνιζόταν αρκετές φορές: το 1848, όταν ανακηρύχθηκε η Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου ως αντίδραση στην αυστριακή κυβέρνηση, η οποία ήταν πάντα αντίθετη με τον Τύπο. Με την επιστροφή της κυριαρχίας των Αψβούργων, ο Τύπος τέθηκε και πάλι σε ύπνο, για να ξυπνήσει από το 1865 έως το 1867, όταν συνεδρίασε το Ανώτατο Μεγάλο Γενικό Συμβούλιο των Κυρίαρχων Μεγάλων Διδασκάλων του Τάγματος του Μιζραϊμ, αποτελούμενο από μέλη του 90ου και του τελευταίου βαθμού, το οποίο αποφάσισε ομόφωνα να θέσει σε ύπνο στην Ιταλία τις 4 σειρές βαθμών, συμπεριλαμβανομένων των πρώτων 86 βαθμών, μέχρι να κριθεί απαραίτητο να αφυπνιστούν. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, οι τέσσερις τελευταίοι βαθμοί των Arcana Arcanorum που ενσωματώνονται στους αδελφούς που μυήθηκαν σε αυτούς τους βαθμούς παραμένουν λειτουργικοί, και ως εκ τούτου, καθώς τέθηκαν σε λειτουργία από τους ίδιους τους μυημένους, δεν ήταν δυνατόν να τους θέσουν σε ύπνο.

Όταν ο Gastone Ventura (1906-1981) έγινε το 1966 Κυρίαρχος Μ ε γ ά λ ο ς Γενικός Ιεροφάντης του Αρχαίου και Αρχέγονου Ανατολικού Τυπικού του Μιζραϊμ και του Μέμφις, είχε πρόσβαση στα αρχεία του Κυρίαρχου Μεγάλου Θυσιαστηρίου της Αδριατικής και στο βιβλίο του I Riti Massonici di Misraïm e Memphis (Εκδόσεις Atanòr), συμπεριέλαβε μερικά ενδιαφέροντα έγγραφα, συμπεριλαμβανομένου ενός με ημερομηνία 20 Απριλίου 1867 που αναφέρει:

Δόξα στον Παντοδύναμο

ΕΜΕΤ (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Σεβασμός στο Τάγμα

ΥΠΑΤΗ ΑΡΧΗ

Από την Ανατολή του Υπάτου Μεγάλου Γενικού Συμβουλίου των Εξοχων Μεγάλων Απολύτων Διδασκάλων του Τάγματος του Μισραΐμ και των τεσσάρων σειρών του, του 90ου και τελευταίου βαθμού, που εδρεύει στην κοιλάδα της Laguna Veneta στο ακριβές σημείο του Πολικού Αστέρα 45ο 26’02’’ N. 12ο 20’33’’. Και την 20η ημέρα του ΙVου μήνα του έτους 5863

Αληθούς Φωτός.

Προς όλους τους κανονικούς Τέκτονες

Χαιρετισμοί σε όλες τις κορυφές του Τριγώνου

Σας πληροφορούμε ότι το Υπατο Μεγάλο Γενικό Συμβούλιο του 90ου και τελευταίου βαθμού του Τύπου του Μισραΐμ, Υπάτη Ιταλική και Παγκόσμια Αρχή, αποφάσισε στην γενική και έκτακτη συνεδρίασή του της 19ης ημέρας του ΙVου μήνα του έτους 5863 Αληθούς Φωτός (1867 Χρονολογία Κοινή) να θέσει εν ύπνω στην Ιταλία τον Τύπο στις τέσσερις σειρές του και στις πρώτες 16 τάξεις και 86 βαθμούς, και αυτό μέχρι την στιγμή που η αφύπνιση των πιο πάνω αναφερόμενων τάξεων θα κριθεί επιβεβλημένη και κατάλληλη από την Υπάτη Αρχή και για λογαριασμό της από τον Κυρίαρχο Μεγάλο Συντηρητή της.

Γι’αυτό δημιουργείται ένα Τρίγωνο από τρείς Μεγάλους Συντηρητές που είναι οι έξοχοι Αδελφοί Giuseppe Darresio 90ο , Antonio Zecchin 90ο και Luigi della Migna 90ο , έτσι ώστε να προβλέψουν, όταν θα είναι η κατάλληλη στιγμή να περάσουν τις Υπατες εξουσίες συντήρησης του Τάγματος και του Τύπου σε εκείνον τον Αδελφό που θα θεωρήσουν πλέον κατάλληλο για τη συνέχιση της μετάδοσης των εξουσιών προκειμένου να διατηρηθούν αιώνια. Δυνάμει των αποφάσεων αυτών, το Υπατο Μεγάλο Συμβούλιο των Κυρίαρχων Μεγάλων Απόλυτων Διδασκάλων του 90ου και τελευταίου βαθμού του Τύπου του Μισραΐμ (Seu Aegypti) δίδει στους προαναφερόμους Εκλαμπρότατους και Κραταιότατους αδελφούς Giuseppe Darresio, Antonio Zecchin και Luigi della Migna τις πλήρεις ισχείς για την ανάδειξη του Υπάτου Μεγάλου Συντηρητή του Τάγματος και του Τύπου.

Εκδόθηκε στην κοιλάδα της Laguna Veneta την ΧΧη ημέρα του ΙVου μήνα του έτους 5863 του Μισραΐμ.

Ο Κυρίαρχος Μεγάλος Συντηρητής

Giovannni Palesi d’Altamura 33.66.90

Giuseppe Darresio 33.66.90

Antonio Zecchin 33.66.90

Luigi della Migna 33.66.90

Φέρει σφραγίδες με βουλοκέρι

Έτσι, οι Ανώτατοι Μεγάλοι Συντηρητές του τελετουργικού αποφάσισαν, στην πραγματικότητα, να θέσουν τον Τύπο σε ύπνο, τουλάχιστον για όσους δεν είχαν πρόσβαση στις θεουργικές πρακτικές των Arcana Arcanorum, μέχρις ότου καταστεί δυνατό να αφυπνιστούν οι Τάξεις σε όλες τις βαθμίδες. Η συγκρότηση του τριγώνου που σχηματίστηκε από τους Giuseppe Darresio, Antonio Zecchin και Luigi della Migna υπό τον Giovanni Pallesi d'Altamura κατέστησε δυνατή τη διατήρηση του Τύπου και τη μετάδοσή του με την πάροδο του χρόνου σε όσους θεωρούσαν κατάλληλους. Αυτό το ιστορικό έγγραφο είναι ακόμη πιο σημαντικό επειδή φέρει στην πίσω πλευρά του τις υπογραφές των Ανώτατων Μεγάλων Συντηρητών από το 1867 έως σήμερα. Ο Τύπος Misraïm εκπροσωπείται σήμερα στη συγχώνευσή του με τον Ανατολικό Τύπο του Μέμφις που ιδρύθηκε στο Παρίσι το 1839 από τον Jean Étienne Marconis de Nègre. Αυτή η συγχώνευση των Τύπων Misraïm και Memphis επήλθε το 1941 από τον Marco Egidio Allegri (Βενετία, 1897 - Crespano del Grappa, 1949), ο οποίος το 1923 βρέθηκε επικεφαλής του Τύπου Memphis της Κλίμακας του Palermo ως Μεγάλος Συντηρητής ισόβιος του Τύπου και το 1925 έγινε επίσης Μεγάλος Διδάσκαλος του Τύπου Mizraïm της Βενετίας, του οποίου οι πρώτοι 86 βαθμοί είχαν τεθεί σε ύπνο. Λόγω της κατάργησης του τεκτονισμού που επέβαλε το φασιστικό καθεστώς της εποχής, δεν θα ήταν δυνατόν να αναβιώσουν οι βαθμοί που είχαν κοιμηθεί, και δεδομένου ότι Ο Τύπος Μέμφις του Παραρτήματος Παλέρμο είχε επίσης τεθεί σε ύπνο για τελευταία φορά το 1906, ο Allegri αποφάσισε να τις ενώσει σε ένα ενιαίο σύστημα μυήσεων, με την ελπίδα να μπορέσει να το ενεργοποιήσει στο τέλος του καθεστώτος.

Στην πραγματικότητα, πάλι στο βιβλίο του Ventura, διαβάζουμε ότι στις 16 Μαΐου 1945, ο αδελφός Allegri πραγματοποίησε τη συγχώνευση των Τύπων:

“Κατά το έτος 1867 Χ.Κ. το Τάγμα του Ναού, θέτοντας εν ύπνω την Υπάτη Αρχή του Αιγυπτιακού Τύπου με έδρα την Βενετία, συγκροτούσε τους τρείς Μεγάλους Συντηρητές του ίδιου Τύπου στα πρόσωπα των Εξόχων Αδελφών Giuseppe Darresio 90ο , Antonio Zecchin 90ο και Luigi della Migna 90ο. Από αυτούς οι ισχείς πέρασαν στον Κραταιότατο Κυρίαρχο Μεγάλο Συντηρητή Alberto Francis 90ο ο οποίος τις πέρασε με την σειρά του στον Εξοχο Αδελφό Luigi Bo... 90ο(μέχρι σήμερα άγνωστο το υπόλοιπο όνομα). Από αυτόν οι ισχείς πέρασαν στον Κραταιότατο αδελφό Marco Egidio Allegri που προήχθη “δια βλέμματος” σε Μεγάλο Συντηρητή 90ο.

Σύμφωνα με τα προνόμια αυτά, επωφελούμενος των ισχύων των προβλεπομένων από τα άρθρα 14 και 15 του Συντάγματος (κεφ.3, παρ. Ι), την 1η ημέρα του μηνός Phemenot του έτους Αληθούς Φωτός 5941, εμείς, ο Marco Egidio Allegri, 33ο του Σκωτικού Τύπου, 33.95 του Τύπου του Μέμφις, ισόβιος Μεγάλος Διδάσκαλος του Τάγματος του Μισραΐμ και Κυρίαρχος Μεγάλος Συντηρητής, αποφασίσαμε την αφύπνισή του και την ανοικοδόμηση του Κυρίαρχου Συμβουλίου του 90ου και τελευταίου βαθμού, ως Υπάτη Αρχή του Τάγματος και του Τύπου, εγκαθιστώντας την ένωση με τον Τύπο Μέμφις και προσκαλώντας του Διακεκριμένους και διαπρεπείς Αδελφούς να λάβουν μέρος”

Στο κάτω μέρος αυτού του εγγράφου υπάρχουν οι 11 υπογραφές των υψηλόβαθμων αδελφών. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι, επιβεβαιώνοντας την εσωτερική και υπερβατική κλίση του Μιζραϊμικού Τύπου, οι περισσότεροι από τους αδελφούς που ήταν παρόντες στο Βένετο ήταν επίσης μέλη του Μαρτινιστικού Τάγματος, το οποίο ήταν παρόν με τρεις στοές στην πλαγιά των βενετσιάνικων λόφων: τη στοά του Αγίου Μαρτίνου καθώς και τις στοές “Il Veneziano” και “Poseidonia”, οι οποίες δεν σταμάτησαν ποτέ τις τελετουργικές εργασίες κατά τη διάρκεια του καθεστώτος χάρη στις τελετουργικές ιδιαιτερότητες του Μαρτινισμού, οι οποίες δεν προβλέπουν απαραίτητα έναν φυσικό ναό, καθώς οι συνεδρίες είναι έγκυροι ακόμη και με την παρουσία μόνο δύο μελών. Επομένως, ο μαρτινισμός ήταν αυτός π ο υ κ α τ ο χ ύ ρ ω σ ε τον Τύπο Mizraïm του βενετσιάνικου κλάδου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Allegri, με το μυητικό όνομα Flamelicus, και ο κόμης Ottavio Ulderico Zasio (1949 - 1966), με το όνομα Artephius, ήταν επικεφαλής των μαρτινιστικών στοών στην περιοχή του Βένετο, οι οποίοι αργότερα έλαβαν από τον Allegri την ηγεσία του Κυρίαρχου Μεγάλου Θυσιαστηρίου της Αδριατικής.